chwili mężczyzna. - Jasna rzecz, że Wrocław. Gdzieżby to mogło być, jeśli nie tam? Dobra. Zbliż się teraz. I przybierz przepisową pozycję. <br>- Słucham? <br>- Klęknij. <br>- Zabito mi brata - powiedział Reynevan, nie ruszając się z miejsca. - Mnie samemu grozi śmierć. Jestem ścigany, muszę uciekać. A wcześniej załatwić kilka spraw. I kilka porachunków. Ojciec Otto zapewnił mnie, że ty zdołasz mi pomóc. Właśnie ty, kimkolwiek jesteś. Ale ani myślę klękać przed tobą... Jak mam cię zwać? Ojcem? Bratem?<br>- Zwij jak chcesz. Choćby wujem. Jest mi to głęboko obojętne. <br>- Nie do śmiechów mi. Mówiłem, brata mi zabili. Przeor rzekł, że możemy stąd wyjść. Wyjdźmy więc, opuśćmy