determinacji Mazowieckiego i kompetencji Skubiszewskiego, aby Polska uzyskała swoje miejsce (co prawda na "przystawionym krześle") w decyzjach 2+4 dotyczących zjednoczenia Niemiec, a następnie, aby już w kilka tygodni po formalnym zjednoczeniu Niemiec mógł zostać podpisany traktat o granicy polsko-niemieckiej, a w 1991 r. traktat o współpracy polsko-niemieckiej. Otwierała się w ten sposób droga do pojednania polsko-niemieckiego, do partnerstwa politycznego z Niemcami (przy istotnym wsparciu Francji w ramach tzw. współpracy weimarskiej) i także do Unii Europejskiej. Niezależnie od zaburzeń, jakie pojawiają się niekiedy w stosunkach między Polską a Niemcami, można ten proces pojednania uznać za jeden z cudów