kiedy zdałem dyżur mojemu zmiennikowi, bodajże Zbyszkowi Świętochowskiemu. Z Julkiem, pełniącym jeszcze obowiązki inspektora, wymieniliśmy kilka optymistycznych zdań na temat blefującego najwyraźniej Hitlera. Widocznie ugiął się wobec nieustępliwości władz polskich, skoro termin ultimatum minął o północy, a jest już po szóstej rano i nic się nie dzieje. <br> Wyszedłem na ulicę. Owiał mnie rześki, poranny chłód wystudzonego nocą powietrza. Zrobiło mi się od tego lekko i pogodnie i pomyślałem sobie: "O, jakże piękne jest życie bez wojny!" Zaledwie jednak zdążyłem sobie, jako rutynowany spiker, przepowiedzieć te zdanie również po francusku i po angielsku, usłyszałem za sobą głos Julka: <br>- Jeremi! Obejrzałem się. Stał