Jerzego Lisowskiego, drugi przez Konstantego Puzynę. Poświęcone krytyce i eseistyce "Teksty" stały się pismem żywych dyskusji literackich, skutecznie konkurując z wpływami marksistowskimi upowszechnianiem postawy strukturalistycznej i koncepcji poststrukturalistycznych. Coraz większą rolę odgrywała niezależna prasa katolicka: "Tygodnik Powszechny", "Znak", "Więź" oraz powołany w tym czasie do życia miesięcznik dominikanów "W Drodze". PAX-owskie "Kierunki" przestały pełnić w życiu kulturalnym jakąś istotną funkcję. Trwał oficjalny podział na "kraj" i "emigrację", choć coraz częstsze bywały kontakty autorów krajowych z londyńskimi "Wiadomościami", "Oficyną Poetów i Malarzy", a także paryską "Kulturą". Zarysowana powyżej panorama polskiej prasy kulturalnej wydawała się w roku 1975 stabilna.<br> A jednak gdy