na zmianach struktur organizacji i zarządzania, okazały się zdecydowanie niewystarczające. Trafnie pisze J. Engelhardt, że "pomimo wielu poważnych mankamentów tradycyjnego systemu zarządzania przedsiębiorstwem PKP, władzom kolejowym nie udało się w pierwszej połowie lat dziewięćdziesiątych odejść od tego systemu bądź zreformować go tak, by zminimalizować jego wady".<br>W konsekwencji wyniki finansowe PKP pogarszały się systematycznie, a w latach 1997-1998 nastąpiła oczekiwana od dawna zapaść branży. Wzrosło wyraźnie zadłużenie (z 2,97 mld zł na koniec 1997r. do 4,16 mld rok później), przedsiębiorstwo utraciło płynność finansową, a działalność inwestycyjna skurczyła się niepomiernie - inwestycje własne w roku 1999 zostały ograniczone do poziomu