mnie od razu. Ale jak mi się zdaje, także nie dlatego, że się zetknął ze mną przed laty, tylko na skutek tego, że byłem bardzo podobny do ojca. Drzwi do garażu nie zamknął. Już go miałem przy sobie.<br>- Co za przyjemność! - zawołał. - No, nareszcie. Wyglądał pięknie. Włosy miał lekko przyondulowane. Pachniał lawendą. Z kieszeni w marynarce jaśniała mu chusteczka wzorowo. Przez chwilę trzymał mnie za ręce. Potem Położył mi dłonie na ramionach. <br>-Jakiś ty podobny do ojca! - powtórzył Parę razy. Nie mógł się temu nadziwić. A nawet więcej - nacieszyć. Nie tylko oczy, uśmiech, ruchy miałem ojca. Nawet mój akcent włoski mu