przekształcił atak nowoczesnej nauki na religię w <orig>wewnątrzreligijną</> batalię. Od jego czasów poważne religijne doświadczenie wydaje się możliwe tylko w napięciu między zwątpieniem i wiarą, w zadręczaniu wiary za pomocą wątpliwości i uwalnianiu się od tej udręki jedynie dzięki gwałtownemu uznaniu absurdalności zarówno ludzkiego losu, jak i człowieczej wiary"</> ("Between Past and Future"). Taka wiara niszczy pewność i podmywa wszelką instytucję religijną. Oparta jest na swoistym paradoksie, który można by sprowadzić do twierdzenia, że im bardziej wierzymy, tym bardziej mamy wątpić. Nie wiem, czy jakikolwiek człowiek poza samym Kierkegaardem i być może jego następcami był do takiej wiary zdolny. Jeśli przyjąć