odbudowy świetności Rusi w dawnych granicach. Tym tendencjom patronowali metropolici, rezydujący w Moskwie i cały Kościół prawosławny, a zwłaszcza klasztory księstwa moskiewskiego - patriotyzm łączył się ściśle z zapałem religijnym i z nienawiścią do wrogów Moskwy, którzy byli jednocześnie wrogami prawosławia. Z jednej strony byli to Tatarzy, z drugiej zaś - Litwa. <br><br> Pierwotnie pogańska, dzięki swemu protekcyjnemu stosunkowi do prawosławia, mogła Litwa przez długi czas kontynuować rozszerzanie swego panowania na Rusi, spotykając się z sympatią wyzwalanej spod tatarskiego jarzma ludności. Niespodziewanie jednak Moskwa, do połowy XIV w. wprawdzie najsilniejsze, ale jedno z licznych "wielkich księstw" Wielkorusi, stała się potęgą, kwestionującą panowanie Litwy na