w Wilnie zionęło nienawiścią do sanacji. Nie bez powodu, że wspomnę tylko o pobiciu jego działacza, docenta Stanisława Cywińskiego (tego, który wtajemniczał mnie w Norwida), przez oficerów, dlatego że w jakimś swoim artykule niepochlebnie wyraził się o Piłsudskim. Klęska 1939 roku nie zakończyła tej wrogości, przeciwnie, dostarczyła okazji do porachunków. Piotr Kownacki napisał wtedy broszurę, w której wylał cały gniew za przegraną, odpowiedzialnością za to obarczając sanację. Drugim autorem broszury był, o dziwo, Józef Mackiewicz, współpracownik "Słowa", który przed wojną nic wspólnego nie miał z endekiem Kownackim. Połączyła ich wściekłość i rozpacz w obliczu nieszczęścia kraju. Ale to pastwienie się nad