się, Matko Przenajświętsza - płakała pani Linsrumowa, obmacując z lękiem twarz i głowę Polka. - O, jaki rozpalony, głowa jak ogień, pewnie przestudził się, a tu nikogo w domu, mąż na łące, Jezu drogi, dziecko ty moje...<br>- Gdzie go przeniesiemy? - spytał cicho Rymsza.<br>- Do pokoju, Boże ty mój, proszę za mną. Pan Pluska z nauczycielem zanieśli chłopca do łóżka Dziadzi Linsruma.<br>- Matko Boska Najświętsza, on jak nieżywy, ani okiem nie spojrzy. Ludzie, co robić, ludzie?...<br><br> 14. Polek odbywał daleką podróż. Szedł nieustannie przez jakieś moczary i bagna, nie kończące się rojsty. Z najwyższym trudem wydobywał stopy ze spoistej mazi, ostatecznym, nadludzkim wysiłkiem uwalniał