Uciekał peron i lampy stacyjne; grupka odprowadzających z wolna oddałała się. W mroku mignęła znowu postać Alioszy...<br><br>Przejmujący chłód wrześniowego wieczoru wdzierał się do wagonu, toteż ojciec szybko pozamykał okna. W jednym z nich długo jeszcze stała panna Kazimiera z twarzą przylepioną do szyby, wpatrzona w znikające światła Nowych Sokolników.<br><br>Po herbacie położyliśmy się spać. Rozmyślałem jeszcze przez chwilę o Gawrile prowadzącym parowóz, o Alioszy, o maszyniście Frołowie...<br><br>Obudziłem się, gdy już świtało. Panna Kazimiera ubierała mnie na wpół śpiącego. Z zewnątrz dobiegał zgiełk, nawoływanie, gwizdki parowozów...<br><br>Była to Rieżyca, końcowa stacja kolei Moskiewsko-Windawsko-Rybińskiej. Ojciec odprowadzał nas do granic swego