zatem warto ich historię w skrócie przypomnieć. Racjonowanie żywności i innych produktów rozpowszechniło się pod koniec I wojny światowej niemal we wszystkich uczestniczących w niej krajach. Na ziemiach polskich karty aprowizacyjne wprowadzały władze lokalne. W obiegu były do końca wojny bolszewickiej. Po raz drugi smak kartkowego chleba i kartofli poznali Polacy za okupacji niemieckiej.&lt;/&gt;<br><br>Po wojnie kartki żywnościowe funkcjonowały do 1948 r. (talony na artykuły przemysłowe dłużej) i warto odnotować, że poza funkcją dystrybucyjną służyły także walce klasowej. Otrzymywali je tylko pracownicy sektora uspołecznionego, a wielkość przydziałów była zindywidualizowana. Stanowiły one równowartość od 604 kcal do 1999 kcal (norma podstawowa) i