wzruszenia. Przeciwnie, Hiszpan Antonio Mercero, który podjął się opowiedzenia o perypetiach czwórki 15-latków walczących z nowotworem, dba o to, by nie przekraczać granicy dosłowności. Jego film ma chwilami charakter groteskowej bajki. Dzieci po chemioterapii mówią o sobie "łysolki", robią dowcipy lekarzom i wygłupiają się jak ich rówieśnicy w szkole. Pomimo tego, że jeżdżą na wózkach, marzą o stworzeniu drużyny koszykarskiej, zakochują się, pomagają innym pokonać depresję. Tak naprawdę bohaterem "4. piętra" jest przyjaźń i pozytywna energia emanująca z chorych chłopców, którzy ból i cierpienie pokonują bezgraniczną wiarą w lepsze normalne życie. Młodzi początkujący aktorzy, którzy zagrali w filmie Mercero, spisali się