ostatkiem sił do ubikacji.<br>Nad umywalnią wisiało tam lustro. Po raz pierwszy zobaczyłem swe odbicie z Krzyżem Zasługi na piersi. Zapomniałem dodać, że był tylko brązowy, ale tutaj, w półmroku, nie różnił się niczym od złotego. W tej chwili przesunęło mi się przed oczyma wiele obrazów z mego życia, Panie Profesorze, a przede wszystkim pomyślałem o tej mojej wiecznej gonitwie za ludzkim uznaniem, która zawsze kończyła się tak fatalnie i dopiero teraz została uwieńczona widocznym dla każdego symbolem sukcesu. Stałem długo przed tym lustrem i otrzeźwiły mnie dopiero kroki na korytarzu. Otworzyłem drzwi, wyszedłem i wpadłem na koleżankę Wych.<br>- Szukam pana