burknęła Zenobia. Lekceważąco machnąłem ręką &lt;page nr=147&gt;.<br>- Jedziemy do obozu. Proszę wsiadać, drzwi zamykać.<br>- Z panem gotów jestem pojechać choćby na koniec świata odpowiedział Kuryłło i wsunął się na tylne siedzenie.<br>Rada nierada, również i Zenobia weszła do wehikułu. Fryderyk był już daleko, a ona - w pidżamie - nie mogła paradować po lesie.<br>Przejrzałem się w lusterku wstecznym. Wyglądałem okropnie z tą zakrwawioną szyją. Gdyby jakiś przechodzień zobaczył mnie w tej chwili, z pewnością pomyślałby, że brałem udział w straszliwej zbrodni.<br>- Tak jest - Zenobia przytaknęła moim myślom. - Wygląda pan jak kurczak, który uciekł spod noża kucharki. Zaczynam rozumieć dziwną decyzję Fryderyka. Po prostu rzuca