była męska i specyficzna. Nowy nawrót zazdrości wstrząsnął nim gwałtownie. Widmar wykrztusił:<br>- Na pewno zdradzasz mnie z doktorem Tamtenem?!...<br>Nie spuszczał z niej oczu. I znowu zobaczył jej spojrzenie: jasne, kochające, dobrotliwe.<br>- Mój mały - powiedziała - jakiż ty jesteś niemądry!... Trzeba mi wierzyć. Przecież sam widzisz, jak mnie nudzi ten chirurg. Przychodzi do nas co drugi dzień, siedzi i prawie nic nie mówi... - Potem dodała z troską: - Po co ty się męczysz?... Czy sam tego nie czujesz, że jestem ci wierna?...<br>"Nie! To byłoby niemożliwe, żeby ona kłamała!... Ona nie kłamie na pewno!" pomyślał z niewymowną radością Widmar i wreszcie uczuł całym