że wkroczy do Warszawy, by ogłosić się królem polskim, że sparaliżuje Prusy, zanim podejmie zwycięski marsz przeciwko Francji. Marzenia te rychło okazały się złudzeniem. W ostatniej chwili Fryderyk Wilhelm III (1797-1840) ugiął się pod naciskiem i wyraził zgodę na przemarsz wojsk rosyjskich przez swoje terytorium. Aleksander I pospieszył z Puław do Berlina i zawarł z królem pruskim układ przyjaźni, uświęcony symbolicznym uściskiem u grobu Fryderyka II. Plan "zamordowania" Prus i odbudowy Polski, nigdy nie traktowany na serio w Petersburgu, został pogrzebany. Tym samym prysły nadzieje pokładane przez polskich magnatów w orientacji rosyjskiej.<br><br>Rozdział II<br>Księstwo Warszawskie<br><br>10. Od Jeny do