Typ tekstu: Książka
Autor: Krzysztoń Jerzy
Tytuł: Wielbłąd na stepie
Rok wydania: 1996
Rok powstania: 1978
słowem. Miała ochotę wczepić się tamtej we włosy i potargać wyfiokowany łeb. Gdy ochłonęła po wyjściu ze sztabu, zrobiło się jej bardzo głupio i zawróciła.
- Prosza, nie sumitui sia pani. Taż mnie tu przeklinają, jakby to ja była winna.
- Zawsze tak bywa, kiedy chce się komuś pomóc. Bardzo panią przepraszam. Rozstroiłam się zupełnie.
- Taż wiesz, kochaneńka, taż tu jest oficerów kilku z Grodna. Po familii mnie nie znajomi. Zachodzą oni do kantyny. Zaglądnijżesz tam, kochaneńka, a dajżesz Bóg kto niebądź napatoczy sia.
Zosia przyglądała się wszystkim wchodzącym oficerom, starając się robić to dyskretnie, aby nie pomyśleli, że zaczepia ich wzrokiem. Trafiali
słowem. Miała ochotę wczepić się tamtej we włosy i potargać wyfiokowany łeb. Gdy ochłonęła po wyjściu ze sztabu, zrobiło się jej bardzo głupio i zawróciła.<br>- &lt;foreign&gt;Prosza, nie sumitui sia pani.&lt;/&gt; Taż mnie tu przeklinają, jakby to ja była winna.<br>- Zawsze tak bywa, kiedy chce się komuś pomóc. Bardzo panią przepraszam. Rozstroiłam się zupełnie.<br>- Taż wiesz, kochaneńka, taż tu jest oficerów kilku z Grodna. Po familii mnie nie znajomi. Zachodzą oni do kantyny. Zaglądnijżesz tam, kochaneńka, a dajżesz Bóg kto niebądź napatoczy sia.<br>Zosia przyglądała się wszystkim wchodzącym oficerom, starając się robić to dyskretnie, aby nie pomyśleli, że zaczepia ich wzrokiem. Trafiali
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego