porywał i niósł. Ścigali się zapamiętale, choć było ślisko, nawilgłe kępy traw obsypywały ich deszczem, smagały gołe kolana. Mariuszkowi zbrakło tchu.<br><br>- Kolka! Czekaj, Jurik... Kolka kłuje!<br>Przystanęli zasapani. Odetchnęli nieco i poczłapali dalej przez rozmigotane trawy.<br>- Jurek. Nie żaden Jurik. Mógłbyś się nauczyć mówić do brata.<br>- Jurik. Jurik cię wołają.<br>- Ruscy. To po rusku.<br>- A my nie ruscy?<br>- My Polacy.<br>Stali przed płotkiem, za którym dróżnik hodował kapustę, marchew, cebulę i słoneczniki. Obaj zerknęli w tym samym kierunku - niestety jedno okno jego domku wychodziło na tę działkę. Dróżnik wiedział, na co mieć oko: o czymś tam gwarzył z komendantem, ale świdrował