miały swój wyraźny wpływ na kształtowanie się modelu<br>psychicznego artysty<br>i nastrój dzieł malarskich Eljowicza. Dziś, gdy oglądamy<br>portrety jego pędzla, daje<br>się w ich fakturze i kolorystyce odnaleźć ulotna mgiełka<br>dziwnego, intymnego<br>nastroju.<br> Młody zegarmistrz tak daleko angażujący się w twórczość<br>plastyczną stał się dość<br>popularną postacią ówczesnego Płocka. Rysował i malował pejzaże północnego<br>Mazowsza, portrety przyjaciół, kolegów i znajomych. Ale to<br>jeszcze ciągle próby<br>amatorskie nie poparte wiedzą, nie wspomagane obowiązującą<br>techniką malarską.<br>Pragnienie wiedzy i oddania się działalności artystycznej były<br>tak wielkie, że w 1911<br>roku Eljowicz opuścił Płock i wstąpił do warszawskiej Szkoły<br>Sztuk Pięknych.<br>Teraz talent