Negacje egzystencjalizmu są dwojakiego typu, bo dwojakiego typu jest to "na zewnątrz" kierunku. Pierwsze kierują się przeciw filozofiom, które nie chciały być ani też nie były egzystencjalizmem, a więc szczególnie przeciwko myśli Kartezjusza i Hegla. Drugie wyłania z siebie sam rozwijający się kierunek: Heidegger kwestionuje coś z Kierkegaarda i Jaspersa. Sartre coś z Heideggera, Marcel coś z Sartre'a itd... Paradoksalnym zbiegiem okoliczności negacje drugie bywają niekiedy negacjami negacji pierwszych - są zatem nawiązaniem do tego, co już kiedyś zostało odrzucone. Wiadomo, że w egzystencjalizmie ośrodkiem tematycznym myślenia jest Człowiek. Bo - jak się wyraził Kierkegaard - "zrozumieć wszystko bez zrozumienia siebie - to śmieszne". Chodzi