biały, a drugi... nie potrafił go nazwać. "Zapytam sekretarki, Hilda wie wszystko". I naraz widzi dwie widokówki w kopercie i dwa znaczki luzem. Pejzaż­pojezierze i namiot na tle zorzy. Uśmiechnięta blondyna oparta plecami o sosnę. Odwróci kartkę, a tam fotografia Hildy w grubych niemodnych okularach. <br>Zerwał się, umył twarz. Schodził na parter ze świadomością czegoś nie spełnionego. Drzwi od kuchni były uchylone. Zanim zdążył wejść do biura - Gerta. <br>- Telefonowała pańska sekretarka. Mam przekazać, że "na wydziale wszystko w porządku"... Ja panu profesorowi świeżą kawusię do biblioteki przyniosę. <br>Odetchnął. I dopiero teraz oprzytomniał naprawdę. "Widokówki, psiakrew, zasrane widokówki". Uśmiechnął się jak