wybrańców" do marszu ku Warszawie. Podoficerowie uwijali się żwawo, ustawiając czwórki, wykrzykując nazwiska, rachując szeregi.<br>Kazimierz stał na skraju kolumny, w jednej z ostatnich czwórek W pewnej chwili z szerokiej bramy łączącej dziedziniec z ulicą wyszła strojna postać niewieścia w futrzanej salopce popielatej barwy i w takiejże czapeczce na głowie. Ścieżką wśród śniegu, wzdłuż murów, zmierzała drobnym krokiem, w stronę prawego skrzydła gmachu, gdzie mieściły się mieszkania oficerskie.<br>Kazimierz spojrzał odruchowo i poznał od razu - Nic się nie zmieniła, doprawdy, i piękna była jak zawsze twarz panny Anieli Czartkowskiej - ba! nie panny już uświadomił sobie Kazimierz, bo obecnie, od kilku miesięcy