i mogły być przedłużone po upływie tego okresu. Przypominały także układy, które podpisał sekretarz stanu, Hay. Zawierały równocześnie klauzulę, że przy każdym arbitrażu jego zakres zostanie określony przez Senat większością 2/3 głosów. Układy te były dość ograniczone i nie miały większego znaczenia dla działalności dyplomacji amerykańskiej. W ówczesnych warunkach Senat nie wyraziłby zresztą zgody na dalej idące układy. Przetrwały one do końca lat dwudziestych XX w., kiedy zastąpione zostały przez tzw. układy Kellogga (1928-1931).<br>Roosevelt, choć rozszerzył zakres władzy prezydenckiej, nie uczynił tego poprzez zmianę aktów formalnoprawnych, lecz raczej drogą faktów dokonanych i poprzez praktyczne posunięcia. Był zwolennikiem silnej