Historyja o Apollonie królu tyrskim, pełna motywów awanturniczych), opowieści hagiograficzno-ascetyczne (o św. Grzegorzu papieżu, o św. Aleksym). Interpretator wydobywa, a właściwie narzuca im wszystkim sens podobny.<br>Arbitralna dowolność wykładni, która wydaje się nam niezgodna z przebiegiem przytoczonego zdarzenia, nie jest tak naiwna, jakby na pierwszy rzut oka można sądzić. Sens rzekomo naturalny i oczywisty nie jest żadną oczywistością, ale wytworem pewnej kultury czytania, którą można by określić mianem czytania indukcyjnego i empirycznego. Gesta Romanorum stanowią już wprawdzie produkt względnego usamodzielnienia się fabuły i jej oderwania od moralistycznego pretekstu przytoczenia, ale zachowują jeszcze związki ze średniowieczną noematyką, czyli teorią sensów biblijnych