i zdziwione, jak oczy skrzywdzonego dziecka, dawniej otwarte i śmiałe, teraz unikały bojaźliwe jego wzroku &lt;page nr=99&gt;.<br>Podszedł do niej po skończonym zebraniu, zapytał" co jej jest, czy nie chora. Uśmiechnęła się żałośnie: Trudno byłoby określić: uśmiecha się czy zaraz gotowa zapłakać. Bąknęła, że ją boli głowa.<br>P'an zaniepokoił się. Przemęczona. Zrozumiałe: Skądże takie dziecko może podołać takiej piekielnej robocie?<br>Od tego dnia spotykali się rzadko. Jedynie na zebraniach kółka. Uczyła się pilnie po dawnemu. Ale widać było, że coś się w niej załamało. Próbował zagadnąć. Wymawiała się nieśmiało. Zmęczona. I śpieszy się. Ma teraz własne małe kółko robotnic. Nie można się spóźniać