Adama.<br>- A stałbym jak pień, gdyby było inaczej?<br>- Myślę, że byś nie stał - zgodziła <br>się. - Co z tymi okularami? - spojrzała na Pinokia.<br>- Pękły - wzruszył ramionami. - Prosto <br>i idiotycznie. Potknąłem się po ciemku, szkło <br>wypadło i wlazłem na nie nogą. Właśnie próbowałem <br>działać, gdy Adam mnie znalazł.<br> - Po ciemku - powiedziała spokojnie <br>Śliczna. Nawet nie poprawiła na "wszedłem". <br>Nie było potrzeby. Obydwoje wiedzieli. - Musiałeś <br>tam być? - zechciała nagle zwierzeń Pinokia czy <br>potwierdzenia czegoś w sobie.<br>- Myślałem, że tak.<br>- Teraz już nie myślisz?<br>- Teraz już nie.<br> - W porządku zatem. - Śliczna <br>przestała zdecydowanie interesować się obłokami. - O szkłach <br>powiesz Pawłowi. Idzie do miasta; niech je