Zwą mnie Doron.<br>- Doron - szepnął sokolnik, jego wargi zadrżały, jeszcze raz powtarzając to imię: - Doron. Liść... Liść...<br>- Liść. - Doron kiwnął głową. Młodzieniec poruszył ręką, chwycił dłoń wojownika. Ścisnął ją mocno.<br>- Liść...<br>- Słuchaj, dlaczego gwardziści wciąż czekają? Dlaczego jeszcze nie ruszyli na Daborę? Od kiedy się zbierają? Kiedy przyleciały &lt;orig&gt;banowe&lt;/&gt; gołębie?<br>Sokolnik drgnął.<br>- Gołębie? Oni... dwa dni...<br>- Dwa dni?!<br>- Żadnych gołębi... nie było żadnych gołębi...<br>- Co ty mówisz?! Może nie widziałeś?! Kiedy...<br>- Jestem sokolnikiem - szept na chwilę podniósł się o ton. - Żadnych gołębi... nie było...<br>Wargi sokolnika zamarły w bezruchu.<br>Dwa kroki obok zdychający ptak zakrzyczał przeraźliwie, głosząc światu swój śmiertelny ból