szos i fortyfikacji. Ale i zawodowi włókniarze czy metalowcy nie zawsze mieli się o wiele lepiej. Każde ograniczenie produkcji w Zagłębiu czy okręgu łódzkim wtrącało w nędzę setki proletariackich rodzin. Zorganizowany opór robotników nie był też możliwy w warunkach stanu wojennego, gdy żandarmeria stale wietrzyła wśród miejskiej biedoty propagandę rewolucyjną. Solidarną akcję robotników utrudniały nie przezwyciężone jeszcze różnice pochodzenia i wyznania; tak więc w Łodzi spór niemieckich tkaczy z żydowskimi składnikami wyradzał się w antagonizm narodowo-wyznaniowy. Nie znamy też w owych latach przykładów zorganizowanego oporu robotniczego.<br><br>Rozdział IX<br>Początki pracy organicznej<br><br>61. Geneza programu organicznego<br><br>Klęska powstania, odpływ na emigrację