to pretekst. A sama myśl słuszna. Bo ja bym nigdy nie umiał się zdobyć na takie ujęcie, krótkie, bez dłuższych wywodów podsumowujące sytuację. Wydało mi się ono zaraz na początku za lapidarne. Spróbowałem się wtrącić. Dodać jakiś szczegół. Lecz Maliński, tak jak Przed chwilą w poczekalni, osądził mnie na miejscu.<br>- Spokojnie - rzekł. - Ja już o tym księdzu wczoraj mówiłem.<br>Kiedy skończył, ksiądz Ducci powtórzył pod moim adresem swój charakterystyczny i dla jego podwładnego zaraźliwy ruch głowy i ręki: Przeszedł do pytań.<br>- Pański ojciec włada oczywiście łaciną prefekt. I w słowie, i w piśmie.<br>- Skończył "Apolinarego".<br>- Wiem. Ale to było trzydzieści lat