listu nie wypowiedział się przeciwko linii Curzona lub przeciwko idei rekonstrukcji rządu. Przeciwnie, stylizacja i słownictwo listu w powiązaniu z wypowiedzią &lt;name type="person"&gt;Harrimana&lt;/&gt; z 2 lutego mogły upewnić Kreml, że Biały Dom pośrednio przynajmniej skłania się do akceptacji dwóch wysuniętych już warunków nawiązania stosunków dyplomatycznych z rządem &lt;name type="person"&gt;Mikołajczyka&lt;/&gt;. W najgorszym przypadku Stalin i &lt;name type="person"&gt;Mołotow&lt;/&gt; mieli prawo sądzić, że jednoznaczne stanowisko &lt;name type="place"&gt;Moskwy&lt;/&gt; spotka się co najwyżej z werbalnym i raczej miękkim protestem, tyczącym się bardziej form niż meritum sprawy.<br>Jednakże w tej fazie międzyalianckich przetargów wokół spraw polskich nie &lt;name type="person"&gt;Roosevelt&lt;/&gt;, lecz &lt;name type="person"&gt;Churchill&lt;/&gt; (obok &lt;name type="person"&gt;Stalina&lt;/&gt;) odgrywał pierwszoplanową rolę. 28 stycznia skierował on do szefa