Zbliżają się do<br>siebie w piekielnym pędzie. Wrzeszczą i hałasują jak potępieńcy. Takich<br>obrazów oglądaliśmy z Francem kilka tego poranka. Zawsze wygrywała ta<br>procesja, która posiadała młodszego księdza. Tak więc procesja z<br>Lipowca przyszła na szarym końcu. Ci musieli nieść swego proboszcza, o<br>żadnym więc bieganiu mowy być nie mogło. Staruszek cierpiał w dodatku z<br>powodu tego tam kołysania i podskakiwania. Tym z Lipowca wstyd było<br>tak, że gdy tylko dopchali się z księdzem pod ambonę, zostawili go tam<br>w błocie, samego jak palec, i dawszy się pokropić święconą wodą,<br>złożywszy na tacy, co tam który przyniósł, poszli się upić do