snach znieruchomieniem<br>Skoku, który dać mogę w tę przepaść pode mną!<br><br>Mów, gdzie wszechświat nocuje? W nizinnych snów mrowiu<br>Czy tu wyżej, gdzie nicość z lekka się odsmuca,<br>Gdy po dachów rozległych blaszanym pustkowiu<br>Księżyc świeci, kot biegnie i komin cień skróca?...&lt;/&gt;<br><br><br>&lt;div type="poem" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;TRUPIĘGI&lt;/&gt;<br><br>Kiedy nędzarz umiera, a śmierć swoje proso<br>Sypie mu na przynętę, by w trumnę szedł boso,<br>Rodzina z swej ofiarnej rozpaczy korzysta,<br>By go obuć na wieczność, bo zbyt jest ciernista -<br>I grosz trwoniąc ostatni dla nóg niedołęgi,<br>Zdobywa buty z łyka, tak zwane trupięgi.<br>A gdy go już wystroi w te zbytki żebracze,<br>Wówczas dopiero widzi, że