zdumionymi oczyma widział tę twardo maszerującą kolumnę -- Szkoła podchorążych - szepnął w najwyższym podziwie.<br>Jakoż szkoła podchorążych maszerowała Nowym Światem.<br>Obnażona szpada Wysockiego łyskała przed kolumną Stężałe, śmiertelnie blade twarze posuwały się za tym łyskaniem jak twarze czarnych widm... Gorzały wysilone w rozwarciu oczy... Chrzęściły lederwerki na nie dopiętych żołnierskich płaszczach... Szczękały bagnetszajdy...<br>Za kolumną biegła garść studentów i uliczników: drągi, pałasze i karabinki w podniesionych rękach...<br>Niektórzy szli chodnikami, wzdłuż murów, grzmocąc kolbami po bramach i okiennicach zamkniętych - Werbel bębna wciąż dudnił ostro, okropnie!<br>&lt;page nr=266&gt; Lecz głośniej ponad wszystko raz wraz zrywał się w kolumnie ochrypły rozdzierający krzyk -- Polacy!... Do broni!... Do