Wywodziły się z zasad romantycznej estetyki, w której poezja stanowiła element jednolitej całości nauk i sztuk. Mało istotne w tej perspektywie okazywały się tradycyjne kryteria prawdy a także oceny, odwołujące się do norm poprawności formalnej. Z wielkim entuzjazmem przedstawiał natomiast Schlegel szekspirowskie charaktery, namiętności, i nową kompozycję dramatu.<br>Charaktery u Szekspira, odmiennie niż charaktery XVIII-wiecznych postaci typowych, ukazują - wedle Schlegla - różnorodność (czasem nawet osobliwość i dziwaczność) wynikającą z głębokiej znajomości ludzi. Szekspir rysuje człowieka jako indywidualność, takiego "jaki jest"; tym świetniej, że nie tylko na podstawie jego własnych wypowiedzi, lecz i z odbić w słowach innych osób dramatu. Stąd autentyzm