na preegzystencję i reinkarnację wszystkich ludzkich dusz. Mimo to trzeba uważać dzieła &lt;name type="person"&gt;Orygenesa&lt;/&gt; za źródło teologicznej tradycji chrześcijańskiej. On i jego uczniowie (wśród nich &lt;name type="person"&gt;św. Atanazy&lt;/&gt;, &lt;name type="person"&gt;św. Grzegorz z Nyssy&lt;/&gt;, &lt;name type="person"&gt;Ewagriusz&lt;/&gt;) położyli podwaliny pod egzegezę, teologię i duchowość chrześcijańską. Stworzyli podstawy pod pełną przyszłą chrystianizację kultury hellenistycznej.<br><br>&lt;tit1&gt;LATYNIZACJA KOŚCIOŁA ZACHODNIEGO - TERTULIAN I ŚW. CYPRIAN&lt;/&gt; <br>Połowa III w. jest okresem, w którym wyodrębnia się i zdobywa własną oryginalność Kościół na Zachodzie. U schyłku stulecia w Kościele zachodnim wysuwają się na czoło następujące rejony: Rzym i okolice, Italia środkowa i południowa oraz Afryka (tereny wokół Kartaginy). Kościół afrykański zajmował wtedy szczególnie ważną pozycję