nie wiem, czy złożyć to na karb naszych usposobień artystycznych, wczesnej dojrzałości umysłowej, czy też na nasze ciężkie dzieciństwo. Jesteśmy przecież dziećmi wojny.<br>- To nie jest powiedziane - odpowiada Zygmunt - że . młodość ma być taka radosna. &lt;page nr=17&gt; W młodości przecież szukamy dróg, obieramy sobie cel życia - stoimy przed tym, co nas czeka. Targa nami niepokój i .trema przed wyjściem na tę wielką scenę. No, a kiedy ma się już te artystyczne zamiary, to jeszcze bardziej się nękamy, bo a nuż cię los oszukał i nie masz talentu - tymczasem społeczeństwo patrzy na cię jak na darmozjada. (Tfu, nie znoszę tego słowa - jeśli już jesz