Rozgarnął tłum, <br>a ludzie rozstępowali się przed nim. Szedł w stronę domu, mały, nędzny wśród <br>wielkich rybaków i rzemieślników przewyższających go o głowę. Nie śmiano go <br>zatrzymywać. Ręce tylko wysuwały się ku niemu i pełnym czci gestem dotykały <br>jego chitonu <br>i płaszcza. Gdy to widział, odsuwał je, pokrywając zniecierpliwienie uśmiechem. <br>Tkliwe spojrzenia biegły za nim. Lecz on patrzył w ziemię. Wracał na górę do <br>dusznej izby, do przerwanej nauki.<br><br>&lt;gap&gt;<br> Paweł czuł za plecami wlepiony w siebie wzrok. Nie potrzebował się obracać. <br>Wiedział, że to tamten młody Żyd. Gdziekolwiek więzień stąpił, to spojrzenie <br>dzikie i nienawistne szło za nim. Tamten leżał między