za szturchańce - taki szturchaniec to przecież pchnięcie w pewnym określonym kierunku. Dlatego właśnie wolał robić z Palmiakiem lub z Teodorem niżeli z Tuzem. Tamci dwaj podczas ruchu nie tracili głowy - szturchali w żebra i klęli siarczyście, co było znakiem, że są świadomi tego, co się dzieje na rewirze podczas gdy Tuz nie bił i nie przeklinał, gdyż cały pochłonięty był walką z rewirem i biernie oczekiwał pomocy od pikola.<br>Bywało znów tak, że przez parę dni z rzędu wszystko szło dobrze. Goście zapełniali rewir stopniowo, więc gdy zajęli ostatni stół, wszystkie poprzednie były już obsłużone. Robota szła gładko, Romek nabierał zaufania