premierze.<br>I oto okazało się, że gorset wymarzonej swobody dramaturga jest o wiele ciaśniejszy, niż wyobrażał to sobie Hugo. Żaden "lud", żadna publiczność nie wsparła go w zmaganiach z teatrem. Kolejne przedmowy pokazują, z jaką determinacją walczył jednak nadal o miejsce w teatrze i do jak dalekich był skłonny ustępstw. Uderza przede wszystkim zmiana koncepcji relacji między poetą a publicznością. W Hernanim był to poeta wiodący lud na barykady, wspólne upojenie walką o wolność. Począwszy od przedmów do dramatów Król się bawi i Lukrecja Borgia publiczność występuje w roli zupełnie innej. W pierwszej z nich poeta dzieli ją na "premierową", zawistną