pokoju. - Mały Kossecki wydaje się być przyjemnym chłopcem. I ten drugi...<br>- Prawda! - przypomniała sobie Staniewiczowa. - Zupełnie o nich zapomniałam. Zagadali się pewnie na śmierć. Jacy oni nieznośni, ci mężczyźni!<br>Przeszła przez pokój i przy drzwiach zawołała: - Halloo!<br>- Prosimy - odpowiedział ze środka Waga. Wszedłszy przymknęła za sobą dyskretnie drzwi. - Ależ nakopciliście! Udusić się tu można.<br>Rzeczywiście, nieduży pokój szary był od dymu papierosów. Waga podniósł się. Andrzej Kossecki także wstał.<br>- Nie przeszkadzam? Skończyliście już?<br>- Mniej więcej - powiedział Waga. - Miała pani, zdaje się, nowego gościa?<br>- Nic ważnego. Rodzinna wizyta. Więc rzeczywiście skończyliście?<br>Waga skłonił głowę.<br>- To świetnie! Zabieramy was wobec tego na szaleństwo