tym wokół) już mówi o cudzie. Już i inni czekają, tak, zwłaszcza ci inni... a cud mimo zapewniających zapowiedzi nie następuje. Ciemne grunty duszy dopuszczają się zdrady... nie spełniają najważniejszej obietnicy. I czy ktoś wokół uwierzy, że to nie ja, że to ONO? Można zrobić jedynie coś dziwnego i straszliwego. Ukarać JE, schowane bezkarnie, bezczelnie w głębi. Oddać JE na pastwę lekarzy, a samemu powiedzieć z ulgą - jestem chory. Lecz cóż mnie czeka? Reperacja, wymiana duszy? Nie chcę, nie chcę o tym myśleć... A jednak bałem się tego. Kopernika 21 - ten sam rejon, od śmierci matki objęty tabu. Nie wolno go