dostrzeżona po raz pierwszy nie przez okular teleskopu, lecz na kartce papieru, wśród obliczeń próbujących dopasować kilkudziesięcioletnie już obserwacje położeń Urana do teoretycznej orbity, jaką planeta powinna zakreślać wokół Słońca zgodnie z newtonowskim prawem grawitacji. Albowiem w latach 1830-1840 rozbieżności między przepowiadanymi przez teorię a obserwowanymi na niebie pozycjami Urana sięgały blisko 0,5 minuty kątowej (czyli 1/120 części stopnia), co było dla astronomów tamtych czasów błędem nie do przyjęcia. Zakładając, że niesforny ruch siódmej jest wynikiem oddziaływania grawitacyjnego z nieznaną ósmą planetą, Anglik John Couch Adams (1819-92) w roku 1845 i Francuz Urbain J. J. Leverrier (1811