wycofaniu. Obniżenie powierzchni skały zmieniało się w zakresie 1 - 6 mm/rok, pomiędzy żyłami kwarcu a gnejsem.<br> W innym doświadczeniu umocowano pod dnem lodowców d'Argenti`ere (Alpy) i Breidhamerkur (Islandia) płyty bazaltu, marmuru i aluminium, korzystając z naturalnego, suchego odspojenia w pierwszym przypadku, a z tunelu w drugim (Boulton, 1974; Vivian, 1975). Wystające ponad otaczającą powierzchnię narożniki płyt były najbardziej zeszlifowane. Średnia abrazja płyt marmurowych wyniosła ponad 36 mm/rok pod lodowcem d'Argenti`ere (prędkość 250 m/rok) i 3,0 - 3,75 mm/rok pod Breidhamerkur (przy prędkościach 10 - 20 m/rok). Twardszy bazalt, który zainstalowano tylko na Islandii, był