Sama bohaterka, choć oddalona od przedjubileuszowego targowiska, na wieść o wszystkich tych swarach odczuwa niesmak, że jej nazwisko "na kształt piłki rzucane jest w prawo, w lewo, w górę, w dół bez najmniejszego w tym mego udziału". I zżyma się: - Co za dziwne, okropne rzeczy wyprawia się z tym quasiłjubileuszem!<br><br><br>W ciągu trzech lat przygotowywano ów jubileuszowy rok, aż wreszcie gdy na jego czele stanęła Maria Konopnicka, gdy wyłoniło się względnie kompromisowe Prezydium Komitetu, gdy obfitym, szerokim potokiem zaczęły płynąć na ręce Jubilatki - depesze, listy i dary, można było zadecydować i uznać, że centralna uroczystość w Warszawie stanie się inauguracją obchodów i