tu jest grane, co to za wycieczki tam i z powrotem, co to za cyrk". Decyzję podjąłem błyskawicznie - w końcu jest jeszcze młoda godzina więc należy mi się trochę wolności. Również bagaże stały się lekkie jak piórko. Tył zwrot, naprzód marsz. Do miasta na obiad. Tak jak postanowiłem tak zrobiłem. W rzeczywistości, wstyd się przyznać, ogarnęła mnie zwyczajna panika. Wsiadłem w pierwszy lepszy autobus komunikacji miejskiej i udałem się do centrum aby oddychać upragnioną wolnością. Jednak te cholerne toboły znowu stały się bardzo ciężkie, szczególnie wojskowy plecaczek gdzie zapakowany był cały mój służbowy ekwipunek łącznie z tzw. wojskową "bechatką". Jedynie opinacze się