Typ tekstu: Książka
Autor: red. Gomulicka Barbara
Tytuł: Pisarze polskiego oświecenia
Rok: 1996
Autor: red. Gomulicka Barbara
Tytuł: Pisarze polskiego oświecenia
Rok: 1996
dawnych mistrzów gatunku – do Alfieriego i Schillera.
Dwie pierwsze własne prace Wężyka mają przede wszystkim znamię warsztatowe. Zachowała się jedynie druga jego tragedia, pierwsza – osnuta na zdarzeniach „potrojańskich" – została rychło spalona. Ocalały Don Karlos ujawnia inspiracje cenionego przezeń Alfieriego (Filip II) i uwielbianego Schillera (Don Carlos). W sumie jednak tragedia następcy tronu hiszpańskiego i kochającej go królowej, wyrastająca na gruncie politycznych planów władcy i czarnych intryg dworu, z dominacją pozoru nad rzeczywistością, bliższa była Schillerowi niż Alfieriemu i zadecydowała o nieklasycznym rozumieniu tragedii przez Wężyka.
Don Karlos Wężyka nie został nigdy zagrany mimo wyrażonej już zgody cenzury (14
Dwie pierwsze własne prace Wężyka mają przede wszystkim znamię warsztatowe. Zachowała się jedynie druga jego tragedia, pierwsza – osnuta na zdarzeniach „potrojańskich" – została rychło spalona. Ocalały Don Karlos ujawnia inspiracje cenionego przezeń Alfieriego (Filip II) i uwielbianego Schillera (Don Carlos). W sumie jednak tragedia następcy tronu hiszpańskiego i kochającej go królowej, wyrastająca na gruncie politycznych planów władcy i czarnych intryg dworu, z dominacją pozoru nad rzeczywistością, bliższa była Schillerowi niż Alfieriemu i zadecydowała o nieklasycznym rozumieniu tragedii przez Wężyka.
Don Karlos Wężyka nie został nigdy zagrany mimo wyrażonej już zgody cenzury (14
dawnych mistrzów gatunku – do Alfieriego i Schillera.<br> Dwie pierwsze własne prace Wężyka mają przede wszystkim znamię warsztatowe. Zachowała się jedynie druga jego tragedia, pierwsza – osnuta na zdarzeniach „potrojańskich" – została rychło spalona. Ocalały Don Karlos ujawnia inspiracje cenionego przezeń Alfieriego (Filip II) i uwielbianego Schillera (Don Carlos). W sumie jednak tragedia następcy tronu hiszpańskiego i kochającej go królowej, wyrastająca na gruncie politycznych planów władcy i czarnych intryg dworu, z dominacją pozoru nad rzeczywistością, bliższa była Schillerowi niż Alfieriemu i zadecydowała o nieklasycznym rozumieniu tragedii przez Wężyka.<br> Don Karlos Wężyka nie został nigdy zagrany mimo wyrażonej już zgody cenzury (14
