chyba iść za głosem pamięci, pogrzebać w skąpych przekazach, spróbować powiedzieć coś z tego, co zdołało się ostać czasowi.<br><br> Sięgnę więc do paru źródeł teraz mi dostępnych, przede wszystkim do relacji o życiu Wacka przekazanej mi przez jego brata - p. Hieronima Steca, do zachowanych przez rodzinę paru listów i fotografii Wacka z Francji i Hiszpanii, wreszcie do pamięci własnej i nielicznych już współtowarzyszy pracy konspiracyjnej. Będzie to więc zapis niepełny i subiektywny. Życie Wacka ma w moim pojęciu wieloraki, nieprzemijający walor wierności. Do ostatniego tchu. Do ostatniego spojrzenia Na dziewczynę, Na którą czekał całe swoje dojrzałe życie. Do testamentu wyżłobionego na