Typ tekstu: Książka
Autor: Machulski Juliusz, Wereśniak Piotr, Zatorski Ryszard
Tytuł: Kiler
Rok: 1998
KUDŁATY
Żeśmy się, kucze, nie spodziewali, że wpadniesz... bym, kucze, kazał posprzątać... Te śmierdziele strasznie mi tu brudzą, kucze... Siadaj!

Kiler siada. Nadrabia miną.

KILER
Dziękuję. Wszystko jest git!

Kudłaty przypatruje się chwilę z zachwytem Kilerowi - jest to dość kłopotliwe.

KUDŁATY
Kiler, kucze, nie śmiem cię prosić...

KILER
Przybastuj, Kudłaty! Wal śmiało!

KUDŁATY
Walnąłbyś mi pisankę do pamiętnika?

KILER
Pisankę? Nie ma problemu!

Na to Kudłaty zamaszyście zdejmuje górne okrycie i pokazuje wytatuowaną klatkę piersiową. Po czym podaje Kilerowi butelkę tuszu i sporą igłę. Sam kładzie się na stoliku, wprost przed Kilerem i wypina pierś. Kiler patrzy na igłę z zakłopotaniem
KUDŁATY<br>Żeśmy się, kucze, nie spodziewali, że wpadniesz... bym, kucze, kazał posprzątać... Te śmierdziele strasznie mi tu brudzą, kucze... Siadaj!<br><br>Kiler siada. Nadrabia miną.<br><br>KILER<br>Dziękuję. Wszystko jest git!<br><br>Kudłaty przypatruje się chwilę z zachwytem Kilerowi - jest to dość kłopotliwe.<br><br>KUDŁATY<br>Kiler, kucze, nie śmiem cię prosić...<br><br>KILER<br>Przybastuj, Kudłaty! Wal śmiało!<br><br>KUDŁATY<br>Walnąłbyś mi pisankę do pamiętnika?<br><br>KILER<br>Pisankę? Nie ma problemu!<br><br>Na to Kudłaty zamaszyście zdejmuje górne okrycie i pokazuje wytatuowaną klatkę piersiową. Po czym podaje Kilerowi butelkę tuszu i sporą igłę. Sam kładzie się na stoliku, wprost przed Kilerem i wypina pierś. Kiler patrzy na igłę z zakłopotaniem
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego