wstążką. Lekki wiatr rozwiewał jej puszyste popielate włosy. Wspięła się na palce do okna, przyciągnęła do siebie Jurczenkę i pocałowała go w same usta.<br><br>- Zuch "oduwanczik"! - rzuciła Wala Kisłowa. - Ja bym się nie odważyła!<br><br>Rozległ się drugi, potem trzeci dzwonek. Pociąg powoli ruszył, sycząc i sapiąc.<br><br>Warżańska, moja matka i Wala szły jeszcze chwilę obok wagonu.<br><br>- Nie zapominajcie brata-Moskala! - zawołał do nich na pożegnanie Jurczenko.<br><br>Pociąg coraz szybciej mijał peron, oddalał się, pozostawiając odgłos rozdygotanych szyn, wreszcie wjechał na most i zniknął z oczu.<br><br>Po powrocie do domu pobiegliśmy z Krysią na podwórze i przez sztachety spoglądaliśmy na opustoszały, zamknięty